Izabela Filipiak (Morska)

(ur. 1961) – pisarka i eseistka, absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego, uczennica Marii Janion. Jedna z najważniejszych debiutantek początku lat 90. Jej powieść Absolutna amnezja (1995) wzbudziła liczne kontrowersje, gdyż była próbą przepisania na nowo doświadczeń okresu transformacji – tym razem z kobiecej (dziewczęcej) perspektywy. Po raz pierwszy wyemigrowała z Polski w 1986 roku, następnie lata 2002-2005 spędziła na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Od 2009 roku pracuje w Zakładzie Literatury i Kultury Amerykańskiej na Uniwersytecie Gdańskim. Autorka dwóch zbiorów opowiadań – Śmierć i spirala (1992) oraz Magiczne oko (2006). W 2007 roku opublikowała swoja głośną pracę doktorską Obszary odmienności. Rzecz o Marii Komornickiej. W swojej twórczości interesuje się przede wszystkim tematyką społeczną (nierównościami ekonomicznymi, pracą żałoby, wykluczeniem związanym z nieheteronormatywnością). Prowadzi warsztaty twórczego pisania i zajmuje się teatrem. W 2016 roku ukazała się jej rozprawa habilitacyjna Glorious Outlaws. Debt as a Tool in Postcolonial Fiction, w której pisze m.in. o wczesnych powieściach i opowiadaniach Josepha Conrada.